Obturacja dróg oddechowych oznacza zwężenie ich światła, skutkujące całkowitym, bądź częściowym ograniczeniem przepływu powietrza do płuc. U chorych na OBS jest ona najczęściej wywołana zapadaniem się języka i ścian gardła podczas snu.
Obturację dróg oddechowych w czasie snu mogą dodatkowo nasilać wrodzone lub nabyte wady anatomiczne górnych dróg oddechowych, jak np. skrzywienie przegrody nosa czy przerost migdałków podniebiennych. Istotnym czynnikiem obturacji dróg oddechowych jest otyłość, powodująca depozycję tkanki tłuszczowej w okolicy szyi oraz tkankach miękkich gardła.
Z definicji bezdech oznacza brak przepływu powietrza przez drogi oddechowe trwający co najmniej 10 sekund. U wielu pacjentów bezdechy trwają jednak znacznie dłużej (nierzadko przekraczając kilkadziesiąt sekund) i występują wielokrotnie w ciągu godziny snu.
Podstawowe powody obturacji dróg oddechowych, to:
Nieleczony obturacyjny bezdech senny stanowi zagrożenie dla zdrowia, a nawet życia. Bezdech, a więc brak przepływu powietrza do płuc, powoduje spadek poziomu tlenu we krwi, wpływając szkodliwie na wszystkie narządy naszego ciała – w szczególności na mięsień sercowy oraz mózg.
Konsekwencją wielokrotnie powtarzających się epizodów bezdechów w czasie snu jest także zaburzenie struktury snu, szczególnie zanik jego fazy głębokiej, warunkującej wypoczynek oraz prawidłową czynność centralnego systemu nerwowego w ciągu dnia (pamięć, koncentracja, nastrój).
Niewiele osób cierpiących na OBS jest świadomych choroby. Najczęściej do jego wykrycia przyczyniają się bliscy chorego. To właśnie oni dostrzegają wzbudzające niepokój objawy schorzenia.
Do najczęstszych i najbardziej typowych objawów OBS zaliczyć można:
Nieleczony obturacyjny bezdech senny niesie ze sobą wiele realnych zagrożeń dla zdrowia, wpływając także na jakość życia chorego. Przeprowadzono szereg badań klinicznych, których wyniki dowodzą wielu zależności między występowaniem OBS i innych groźnych schorzeń, w tym przewlekłych chorób. Oto niektóre z nich:
Wynikają z nadmiernego obciążenia mięśnia sercowego oraz niedotlenienia mięśnia serca wskutek bezdechu. Bezdech senny prowadzić może do niewydolności serca oraz zawału serca. Rozpoczęcie odpowiedniej terapii znacząco zmniejsza to ryzyko.
To jedno z najczęstszych powikłań bezdechu sennego. Odpowiednie leczenie stabilizuje ciśnienie tętnicze i obniża ryzyko wystąpienia chorób układu sercowo-naczyniowego.
OBS jest istotnym czynnikiem zwiększającym ryzyko wystąpienia udaru. Zaniechanie leczenia bezdechu jest również poważnym utrudnieniem w eliminowaniu powikłań i rekonwalescencji w razie, gdy udar już nastąpił.
Jest powodowana stopniowym rozwojem oporności na wydzielaną przez trzustkę insulinę. Według badań klinicznych istnieje silna korelacja między występowaniem OBS i cukrzycy typu 2. Prawidłowe leczenie bezdechu poprawia stopień kontroli cukrzycy.
To jedno z najczęstszych powikłań bezdechu sennego. Chorobą stwierdzaną często u pacjentów cierpiących na bezdech senny jest migotanie przedsionków, nawracające w sytuacji nierozpoznanego i nieleczonego bezdechu sennego. Innym często stwierdzanym typem arytmii jest blok serca skutkujący najczęściej jego bardzo wolnym rytmem (szczególnie w godzinach nocnych), nierzadko stanowiący powód wszczepienia kardiostymulatora (tzw. rozrusznika serca) oraz skurcze dodatkowe.
Następstwem niewyspania, roztargnienia i przemęczenia kierowcy cierpiącego na OBS jest często mimowolne zasypianie podczas prowadzenia samochodu.